آزمایش سمی بودن زعفران بر روی موش های صحرایی

 یافته‌های ما نشان داد که مقادیر LD50 پس از تجویز IP به ترتیب در موش‌های نر، ماده و موش‌های صحرایی نر ویستار 1.48، 1.88 و 1.50 میلی‌لیتر بر کیلوگرم بود

. با استفاده از تجویز خوراکی زعفران پوشال مشهد این مقادیر در موش های نر، ماده و موش های صحرایی نر به ترتیب به 21.42، 11.42 و 5.53 میلی لیتر بر کیلوگرم تغییر می کند.

ما 0.75 میلی‌لیتر بر کیلوگرم را به عنوان حداکثر دوز غیر کشنده در موش‌ها (هر دو جنس) تعیین کردیم.

پس از قرار گرفتن در معرض IP و خوراکی، این شاخص در موش‌های صحرایی نر ویستار به ترتیب 0.75 میلی‌لیتر بر کیلوگرم و 3.5 میلی‌لیتر بر کیلوگرم بود.

همانطور که در داده های به دست آمده به وضوح نشان داده شده است، تفاوت معنی داری در مقادیر LD50 پس از تجویز IP در مقایسه با مواجهه خوراکی وجود دارد.

متابولیسم عبور اول و جذب کمتر به دنبال مصرف خوراکی می تواند این تفاوت را توضیح دهد (18) (جدول 1).

پیشنهاد می‌شود اثرات سمی حاد سایر ترکیبات تعیین شود که برای درک کلی جنبه سمیت زعفران نگین صادراتی مفید خواهد بود.

در آزمایش سمیت تحت حاد، اطلاعاتی در مورد تأثیر ماده شیمیایی بر موجود زنده پس از قرار گرفتن در معرض مکرر به دست می آید.

پارامترهای هماتولوژیک و بیوشیمیایی، دریافت غذا، وزن بدن و سایر عوامل در این تست مورد تجزیه و تحلیل قرار می گیرند (20).

سمیت تحت حاد زعفران نگین قائنات

سمیت تحت حاد عصاره اتانولی زعفران سرگل سحر خیز (کلاله) توسط مهاجری و همکاران در موش صحرایی انجام شده است.

نتایج نشان داد که تجویز داخل صفاقی عصاره اتانولی (35/0، 7/0، 05/1 گرم بر کیلوگرم) به مدت دو هفته وزن بدن موش‌ها را به صورت وابسته به دوز کاهش داد.

علاوه بر این، کاهش تعداد Hb، HCT و RBC گزارش شد. برعکس، تعداد کل گلبول های سفید خون (WBC) وابسته به دوز افزایش یافت.