مصرف عسل گون ساکارز منجر به تولید SCFA می شود.

نشان داده شد که جذب آهسته منجر به تولید عوامل تخمیر اسیدهای چرب با زنجیره کوتاه (SCFA) می شود.

این یک مکانیسم محتمل است که مصرف عسل گون ساکارز ممکن است منجر به تولید SCFA شود.

اعمال تعدیل کننده ایمنی SCFA تایید شده است.[75] بنابراین، عسل ممکن است از طریق این قندهای قابل تخمیر پاسخ ایمنی را القا کند.

مشاهده شده است که یک قند، نیجرولیگوساکارید، موجود در عسل کوهی دارای اثرات تقویت کننده ایمنی است.[77] ترکیبات غیر قندی عسل نیز مسئول تعدیل ایمنی هستند.[76]

خواص دارویی
عسل و زخم عسل طبیعی سقز قدیمی ترین عامل التیام دهنده زخم است که برای بشر شناخته شده است، زیرا برخی از مواد شیمیایی مدرن در این زمینه شکست خورده اند.

تحقیقات تجربی اسناد بیشتری را نشان می دهد که استفاده از آن در بهبود زخم را به دلیل فعالیت های زیستی آن از جمله فعالیت های ضد باکتری، ضد ویروسی، ضد التهابی و آنتی اکسیدانی پشتیبانی می کند.

عسل لکوسیت ها را وادار می کند تا سیتوکین ها را آزاد کنند، که همان چیزی است که آبشارهای ترمیم بافت را آغاز می کند.

علاوه بر این، پاسخ ایمنی به عفونت را فعال می کند.تحریک سایر خواص پاسخ ایمنی توسط عسل طبیعی پاستوریزه نیز گزارش شده است (تکثیر لنفوسیت های B و T و فعالیت فاگوسیت ها).

عسل باعث تولید آنتی بادی می شود. شواهد بسیاری حاکی از استفاده از عسل در کنترل و درمان زخم های حاد و برای سوختگی های سطحی و جزئی خفیف تا متوسط ​​است.[80] اگرچه برخی از مطالعات اثربخشی عسل را در درمان زخم و زخم‌های ساق پا نشان می‌دهند، مطالعات بیشتری برای تقویت شواهد فعلی مورد نیاز است.